Stacja Płomień

-Spokojnie Ann. To z przemytu. - Zażartowała podając jej jednego tosta. -Nikomu o tym nie wspominaj.

- Jasne, nie wspomnę. Walka o życie zaostrza apetyt.

Wbiegła na górę i stanęła przed Anną.
-Will pyta o Twoje imię... Mogę mu powiedzieć? - Spytała.
To wszystko było dla niej dziwne. Właściwie dlaczego nie mogłaby?
Imię to...Imię.

- Dobrze, powiedz mu ,że nazywam się Ann. I nic więcej. Ah, Megan, ja chyba oszalałam dziś.

Miała już ponownie zejść do piwnicy, kiedy zatrzymała się.
-Oszalałaś? Dlaczego?

- Mówię to w przeności, spokojnie. Widziałaś jak mnie dziś poniosło?

-Zależy w którym momencie. - Cofnęła się. -Zachwilę wrócę.
Odwróciła się i zeszła do piwnicy.

Gdy hałas za dziwami umilkł wróciła na łózko i wyjęła zdjęcie Leo.
Zastanawiała się wpatrując w podobiznę chłopca, jakim cudem Benowi udało sie je zdobyć? Przecież Leo została w San Francisco....

Kiedy skończył smażyć tosty ułożył je na małym talerzyku i wszedł do pomieszczenia, w którym przebywała Lynn.
- Obiecane śniadanie. - powiedział, podając jej posiłek.

Schowała zdjęcie i wzięła talerz z rak Bena.
- Co tam się stało? Co z Willem? - zapytała

- Twój przyjaciel chciał się tylko upewnić, że u ciebie wszystko w porządku. Właśnie wrócił do siebie. Nic mu nie jest. - przysunął talerzyk bliżej dziewczyny. - Według mnie nie smakują już tak dobrze, kiedy wystygną.

Gdy usłyszała, ze Willowi nic nie jest uspokojona wzięła tosta i odgryzła kawałek.
- Już dawno nie jadłam nic poza rybami i owocami - uśmiechnęła się do mężczyzny

- No tak, rozbicie się na wyspie to chyba najszybszy sposób na zrzucenie kilku kilogramów. - usiadł obok Lynn. - Jak się czujesz?

Była niewyspana, brudna i poobijana, ale jednocześnie opadły z niej wszystkie emocje. Już się tak okropnie nie bała...
- W miarę dobrze - odpowiedziała po dłuższym wahaniu.

- Kiedy dojdziemy do celu, dostaniesz czyste ubrania i będziesz mogła wziąć gorący prysznic. - spojrzał na nią. - Niestety jedyne co mogę zaoferować ci w tym miejscu to gorąca herbata i tosty. - przerwał na chwilę. - Bardzo zależy mi na tym, abyś poszła z nami z własnej, nieprzymuszonej woli, Lynette.