Bunkier

-Tak to jaki ty masz plan? Oni tu wrócą i co wtedy pogadamy z nimi? Zaprosimy ich do bunkra na herbatę? - spytał

-Wątpie by wrócili,wydaje mi się że dadzą nam spokój o ile będziemy trzymać się z dala od nich

- A co ci to mówi? Powiedzieli ci to gdy u nich byłeś, a co z dzieckiem Claire? Co ze sprawiedliwością za te które zabili? - pytał

Obudziła ją głośna rozmowa Willa z Pauliem.
Otworzyła oczy i podniosła głowę którą miała opartą na rękach, na blacie stolika.
- Co się stalo? - zapytała ziewając

-Desmond zniknął, Will mi zabrał karabin, ale jest plus tego, możemy wykorzystać komputery do kontaktu ze światem zewnętrznym- podzielił się nowym pomysłem.

-Ty mi mówisz o sprawiedliwości !!!-zaczął krzyczeć.

-Czemu tak bardzo łakniesz ich śmierci,czemu tak bardzo zależy ci na zabiciu innych ludzi.Jużż to stwierdziłem po naszym 1 spotkaniu,kiedy zabiłeś tego malutkiego dzika.Widziałem jak patrzysz na krew,jaka przyjemność sprawia ci zabijanie!-mówił głośno

Po chwili jednak dodał ciszej-Komputer do tego się nie nadaje.Z nikim się nim nie skontaktujemy,sprawdzałem

- Przestancie - krzykneła gwałtownie wstając Desmond zniknął a Wy się kłócicie!
A jak do cholery sprowadzi on Tamtych? Chyba nie uwierzyliście mu w tą bajeczkę którą opowiedział? - spytała

- Hey! Hey! Jest tam kto na dole? Ja..ja schodzę..uwaga...jeden stopień...drugi...trzeci...łaa...uff o mały włosy. I hop...

Zeskoczył, był w korytarzu którym oni już szli.
- EJ GDZIE JESTEŚCIE? Byliście tutaj przecież...

-Nic o mnie nie wiesz! Robię to co muszę by przetrwać! Powiedz mi idealisto zabrano ci kiedyś coś cennego? Coś na czym ci zależało? - krzyknął
- Wy młodzi myślicie tylko o ideałach, życie nie jest tak proste.

-Ja mu wierzę,widziałem to w jego oczach.Gdyby był innym to nie otworzył by zbrojowni-powiedział czując się coraz gorzej

Po chwili zobaczył Arta w bunkrze

-Cholera,witaj Art-powiedział
Po chwili jednak doszedł do niego sens słów Pauliego podszedł do niego na krok i spojrzał

-Zabrano mi wszystko-szepnął

- O witaj Art rozgość się. - powitał go cierpko

szepnął do Williama:
-To witaj w klubie- jego słowa go zaskoczyły

- Witaj...a co tu jest? I komputery? Ooo...to ciekawe. Jak miło, że was znalazłem ...tu mi nie uciekniecie i się tu nie zgubię bynajmniej.

Zaśmiał się i patrzył się na Pauliego.

- A co ty wyprawiasz? Odbiło Ci?

Na rozmowę z Artem nie miał ochoty.
-Idę się rozejrzeć po bunkrze - i odszedł w głąb korytarza

- Will, nie można wierzyć we wszystko co ci ktoś powie - zwróciła się bezpośrednio do niego - Już kilka razy się przejechałeś, nie zapominaj o tym. A będąc troche nieufnym i podejrzliwym jest o wiele lepiej i bezpieczinej.

Odsunął się od Pauliego,niezabardzo go lubił.Podszedł do lodówki i wyjął z niej przyszykowany wcześniej deser lodowy.Nie powiedział nic więcej,spojrzał jedynie na zegar,na którym widniała liczba 48.

-Ateno proszę nie wtrącaj się do tak ważnych spraw,nie znasz się.-powiedział w nerwach