Tratwa

Podbiegł do tych co byli na tratwie :
- Powodzenia! Nie zapomnijcie o nas...wróćcie jeżeli się uda...musi nam się udać. I nie dajcie się potworom morskim czy innym latającym chmurom.

Zaśmiał się.

Kiedy Michael podszedł tratwa była już gotowa do odpłynięcia.
-Pomyślnych wiatrów- rzekł do załogi.
Zobaczył że płynie czwórka tych którzy najciężej pracowali.
-Nie znałem was za dobrze, ale jesteście w porządku. Mam nadzieję że następnym razem zobaczymy was na dużej łodzi z ekipą ratowniczą.

Po zaledwie 10 minutach szybko wróciła na plaże. Nie miała wiele do spakowania
więc nie zajeło jej to dużo czasu.
- Sun, dziękuję Ci bardzo za pomoc. Za zebranie zapasów, za zaopatrzenie nas w apteczkę. Dzięki tobie jesteśmy w pełni gotowi do wypłynięcie - powiedziała
i przytuliła dziewczyne.
- Dziękuje Wam bardzo - odezwała się do Arta i Michaela - już wkrótce się
zobaczymy.
Następnie upchneła swój plecak w prowizorycznej kabinie i czekała na pozostałych.

-Powodzenia. Wracajcie z jakimś ratunkiem.-powiedziała.

Wbiegł na plaże przy tratwie.Za nim biegła cała masa ludzi.Praktycznie nikogo z nich nieznał.-Dobra niech każdy chwyci tratwę,będziemy ją spychać na wode.-poczym podszedł do tratwy i oparłsie o nia.-No dalej,póki jest wiatr-powiedział.Przedtem jednak uściskał dłoń Sun,Objął ramieniem Jina,podał rekę Michaelowi,pogłaskał po głowie Micaha,rzucił się w objecia Charliego.

-Mam wodę!
Pobiegł do nich wyraźnie uradowany sam nie wiedząc czemu...
Położył większe butelki na ziemi.
-Co z nią zrobić? Aha i wziąłem kogoś do pomocy.
Za nim szedł John Kramer...

Pożegnała się z Ateną.
- Powodzenia. Wszystko sie uda zobaczysz. Szczęśliwej podróży.

Gdy dziewczyna odeszła Sun podeszła do męża i razem patrzyli na odpływających rozbitków.
- Powodzenia! Do zobaczenia - żegnali towarzyszy

Przyszedł i popatrzał się po rozbitkach...
A oni czego tu chcą?
John nigdy nie lubił przebywać z ludźmi.
Razem z Charliem położył wodę na tratwie i jak najprędzej udał się do swojego namiotu bo nie obchodziła go ta cała sprawa...
[PLAZA]

- Dzięki Charlie - powiedziała.
Żegnała się z rozbitkami,mając nadzieję, ze niedługo się zobaczą. Już poza ta okropna wyspą.
- Chodźcie pomóc Willowi zepchnąć tratwę - krzyknęła

Michael oparł się bokiem o tratwę i zaczął pchać.

Ciężkie to cholerstwo

Położył butle na tratwie i stanął z boku krzycząc:
-No! Tylko mi sie tam nie rozbijać!
Obrócił się do tyłu aby poszukać wzrokiem Johna.
Nie było go.
A ten gdzie polazł?
Ale nie obchodziło go to zbytnio i krzyczał dalej:
-No! To trzymajcie się i takie tam...

Zaczął pchać tratwę z całej siły.
No idź!

Grupa rozbitków przyglądała się, jak tratwa z pluskiem ląduje w morzu. Drewniana "nadzieja" niesiona mocnym wiatrem, znikała plażowiczom z oczu.

Mam nadzieję że się jeszcze zobaczymy...-powiedział w myślach Charlie.
-No nic... trzeba iść...
[plaza]

Szybkim ruchem wskoczył na tratwę byli na wodzie.Podszedł do masztu i rozwinął żagiel.Z plaży goniły go okrzyki.Widział ich wszystkie roześmiane twarze.Ludzie kiwali w ich stronę a on im odpowiadał.Poraz pierwszy od paru lat był tak szczęśliwy.Niedługo po was wróce,obiecuje-pomyślał i zaczął sterowac tratwą przed siebie

- Mam nadzieję, ze im sie uda - szepnęła do męża, gdy tratwa zniknęła za horyzontem.

Ta tratwa to nasza nadzieja. Wrócimy do domu i zaczniemy nowe życie. Lepsze życie.

Posprzątali pozostałości po budowie i wrócili razem na plażę.

[plaża]