Pala Ferry (przystań)

- Chyba dlatego Ben kazał płynąć tobie, Megan. - wywnioskował Tom, nabierając lekki zakręt. - Znasz ich najlepiej z nas wszystkich. Będziesz potrafiła wskazać tych, którzy najbardziej... nadają się... na zakładników.

-Gorzej, jeśli na tratwie będą Ci, których poznałam z tej gorszej strony.
Podczas 'zakrętu' pojawiło się u niej nimiłe mrowienie w brzuchu.
-Długo będziemy musieli czekać? - Spytała cicho.

- Nie mam pojęcia. - odparł Tom. - Ale wiesz co? Jeśli chcesz, to możemy dobić później do pobliskiego brzegu i tam rozbić obóz.
Zerknął pytająco na Megan.

-Byłabym wdzięczna. - Odpowiedziała z szerokim uśmiechem. -Wiesz Tom, jesteś chyba jedyną osobą w barakach, z którą można normalnie porozmawiać. Wszyscy inni próbują być tacy... - Przerwała na chwilę dobierając właściwie słowo. -Poważni.

Tom uśmiechnął się.
- Po prostu wszyscy zdają sobie sprawę, że obecność na tej wyspie wiąże się z ogromną odpowiedzialnością.

-A Ty nie? - Emanowała ciekawością. Miała w sobie jeszcze kilka schowanych pytań, które chciała zadać w odpowiedniej chwili. -Właściwie, dlaczego mamy tak myśleć? Kto jak kto, ale np. Ja wykonuję tylko rozkazy Bena. Do niczego więcej się nie nadaję. - Usiadła na metalowej podłodze. -Jestem tu, bo muszę.

- To trudna sprawa, Megan. - Tom nie był pewien czy potrafi obrać w słowa to, co myśli. - Wydaje mi się, że Ben robi wszystko dla dobra wyspy i swoich ludzi mimo, że czasem jest dosyć... zimny w relacjach z nami. Sama przyznasz, że niejednokrotnie jego niezrozumiałe i głupie z naszego punktu widzenia plany przynosiły spore rezultaty. Zdaję sobie sprawę, że dla kogoś w twoim wieku tutejsze życie może być... nudne... Ale jeśli zaufać Linusowi, to nasze role na tej wyspie mają naprawdę duże znaczenie.

-Tom, co miałeś na myśli mówiąc 'W Twoim wieku'? Mam 24 lat. Nie jestem smarkatą nastolatką! - Powiedziała z oburzeniem. Położyła dłonie na biodrach i odwróciła się.

- Wybacz, Megan. Nie miałem tego na myśli. - skrzywił twarz. Wiedział, że prędzej czy później walnie jakąś gafę. - Chcę ci tylko uświadomić, że życie w tamtym świecie... w "Wielkim Świecie" nie jest takie wspaniałe jak ci się wydaje. Wszyscy gdzieś się spieszą, są... zamknięci w pudełku z własnymi zmartwieniami. Tutaj wszyscy się znają, Megan. Jest jak jest, ale zawsze można z kimś pogadać.

Oparła się o barierkę motorówki i spojrzała w górę.
-Ja wcale nie narzekam, na życie tutaj. - Mruknęła nie odwracając wzroku.

Lynn zatrzymała sie i popatrzyła na przystań.
A podobno z tej wyspy trudno sie wydostać....
Wszyscy spojrzeli na Goodwina w oczekiwaniu na dalsze instrukcje.

- Podzielcie się na pięć grup po jakieś 10 osób, tak jak radził Ben! - zawołał Goodwin. - Lynn, chodź ze mną. - wskazał na łajbę z napisem "Mop".

Lynette poszła za mężczyzną i weszła do łodzi, która lekko sie zakołysała. Po chwili dołączyli do niej inni pasażerowie. Goodwin pomógł innym ulokować sie w łodziach i również zajął swoje miejsce. Po chwili byli gotowi do odpłynięcia. Lynn popatrzyła na wyspę. Podświadomie czuła, że kiedy znów ją zobaczy wszystko będzie diametralnie inne.

- Trzymaj się, Lynette. - Goodwin stanął obok dziewczyny i złapał się barierki. - Może trochę kołysać... Odpalać! Ruszamy!
Pięć łajb odpaliło swoje silniki i z warkotem odbiło w prawo. Z początku łodzie płynęły wzdłuż brzegu, jednak po chwili poczęły się od niego oddalać w stronę morza.

[morze]