Retro Lynette

- Mamo Josh znowu zabrał mi samochód!
Sześcioletnia Lynn uniosła jasną główkę i spojrzała na brata, który przebiegł jak burza przez pokój szukając matki. „Chłopcy sa głupi” –pomyślała – „kogo obchodzi jakiś samochód” – dziewczynka prychnęła z lekceważeniem i wróciła do rysowania. Uwielbiała to zajęcie. Mogła całe dnie spędzać z kredkami i nie narzekać na nudę. Teraz właśnie spod ołówka wyłaniał się obraz pieska, którego Lynette chciała dostać na urodziny. Od dawna o nim marzyła, ale mama kręciła zawsze głową mówiąc, że czwórka dzieci jej wystarczy i nie ma siły opiekować się jeszcze psem. Na nic były zgodne zapewnienia całego rodzeństwa, zę przecież otoczyliby zwierzę opieką. Lynn pochyliła się nad rysunkiem i zastanawiała się czy narysować jeszcze smycz. Jej spokój został jedna szybko przerwany, gdy do pokoju wpadł czteroletni Josh– jej drugi brat, najmłodszy z rodzeństwa., który z dumą ściskał w ręce zdobyty samochodzik Chrisa.
- Lynn pobawisz się ze mną? Proszę – spytał obdarzając siostrę szerokim uśmiechem
- Jestem zajęta nie widzisz. Jak ty będziesz miał tyle lat co ja to też nie będziesz miał dużo czasu na głupoty – odparła Lynnete
Po jej słowach usteczka Josha wykrzywiły się w podkówkę i mały na pewno rozpłakałby się, gdyby nie to, ze do pokoju wkroczyła mama z płaczącym Chrisem i swoją najstarszą latoroślą- Carol.
- Josh oddaj bratu samochód. Nie możesz brać nie swoich rzeczy bez pytania – powiedziała mama z naganą w głosie.
- Mamo wezmę dzieciaki na dwór, a ty sobie trochę odpocznij – uśmiechnęła się Carol

Nad San Francisco zapadał już zmierzch, gdy Martha Boswel wyszła na taras, aby spojrzeć na bawiące się dzieci. Nie bała się o nie. Były pod opieką Carol. Matka z dumą pomyślała o swojej dzielnej trzynastolatce – „Jest taka odpowiedzialna i zaradna”.
Lynn bawiła się w piaskownicy z dala od reszty rodzeństwa. Budowała zamek. Jak będzie już duża to przyjedzie po nią królewicz i zamieszkają w takim zamku. Tak zawsze jest w bajkach. Nagle Lynn uniosła główkę i zobaczyła, ze w pobliżu płotu stoi jej ojciec. Odkąd rozwiódł się z matką, rzdko się tu pojawiał. Rozradowana rzuciła się w jego kierunku. Ten śmiejąc się przesadził dziewczynkę prze płot i zamkną w swoim silnym uścisku.
- Jak się czuje moja mała księżniczka?- spytał, po czym nie czekając na odpowiedź dodał – mam dla ciebie niespodziankę, wsiadaj do samochodu!
- Dobrze tylko powiem mamie
- Nie mama nie może nic wiedzieć, bo zepsujesz niespodziankę.
Po chwili mknęli autostradą zostawiając za sobą ulice San Francisco.

Lyn leżała na łóżeczku z głową wtuloną w poduszkę. Płakała. Zapadła już noc, a niespodzianka ojaca, przestał już jej się podobać. Dojechali do jakiegoś rancza, ale nigdzie nie było ani mamy, ani rodzeństwa.
Do pokoju zajrzał ojciec.
- Hej mała, co jest?
- Tato, kiedy zobaczymy mamę? – spytała ze łzami w oczach
- Już niedługo, księżniczko, a teraz spij – odpowiedział ojciec.
- Ale tato, w domu został Ciapek!
- Kto?
- No mój miś. On się boi ciemności, na pewno nie zaśnie beze mnie – rozpaczała dziewczynka
- Nie martw się mała, misie są twarde. Ciapek sobie poradzi
- Ale ja chcę do domu!
- Teraz tu jest twój dom...

Dobra wiem, ze trochę dziwne... Oceniajcie
Wink

To sie dopiero rozkręca. Jestem już ciekaw co się zdarzy w nowym domu.
Jedyne do czego się mogę przyczepiś to brak daty, tzn. czas przed katastrofą Wink

heheh zły tatuś coreczke porywa Very Happy

Fajne retro (tyle mogę powiedzieć bo nie mam dziś weny do pisania. Jutro to poprawie)

Lynette już od 3 lat mieszkała ze swoim ojcem. Już nawet przestała liczyć, ze kiedyś to się zmieni. Nie miała już siły próbować uciec. Ucieczki za dużo ją kosztowały. Dwa lata temu, była już w autobusie, który miał ją zawieźć do mamy. Nic z tego. Ojciec ją odnalazł. Za próbę buntu zapłaciła tygodniem spędzonym w komórce w piwnicy. Ojciec już dawno przestał nazywać ją swoją małą księżniczką. Lynn właściwie już nie wiedziała dlaczego ciągle nie pozwala jej odejść. Jej serce wyrywało się do San Francisco: do matki i rodzeństwa. Właściwie nie wiedziała też, kiedy ojciec zamienił słowa: "Kochanie tatuś bardzo by za tobą tęsknił gdybyś wyjechała", na zdanie: "Jestem twoim pieprzonym ojcem i ja decyduje, gdzie mieszkasz."
Gdy dziewczynka obudziła się tego ranka ujrzała ojca rozciągniętego na kanapie z butelką taniej whisky w dłoni. Spał. Na paluszkach prześlizgnęła się do kuchni i zaczęła przygotowywać śniadanie. Zaniosła je ojcu, który w międzyczasie wstał. Był dziś w dobrym humorze: śmiał się i żartował. Wziął nawet córkę na kolana i opowiadał, ze w piątek pojadą razem na wycieczkę. Dziewczynka ucieszyła się, ze wyrwie sie choć trochę do ludzi. Do szkoły nie chodziła. Pięć razy w tygodniu przychodziła do niej pani Strank. Kobieta nigdy nie zadawała pytań o pochodzeniu Lynn i zawsze śmierdziała żółtym serem. Wieczorem ojciec, aby uczcić udany dzień zaprosił do domu swoją koleżankę. Lynette nigdy w życiu jej nie widziała i nie rozumiała dlaczego tata ją przyprowadził. Nie rozumiała też odgłosów, które dobiegały z jego sypialni. Około północy kobieta wyszła, a Lynn podeszła cicho do okna i patrzyła na gwiazdy. Nagle usłyszała krzyk ojca. Przerażona chciał pobiec, ale w tym momencie dzwi do jej pokoju sie otworzyły i stanął w nich... John Kramer. Mężczyzna uśmiechnął się do dziecka i położył zakrwawiony palec na ustach, pozostawiając na nich smużkę krwi. Kazał być jej cicho. Wystraszona nie mogła sie ruszyć z miejsca.Słyszała jak mężczyzna wynosi coś do stojącego pod domem samochodu i odjeżdża. A potem zapanowała cisza. Straszna, przerażająca cisza.
Lynette już nigdy nie zobaczyła ojca.
I zapomniała kim był i jak wyglądał człowiek, który w pewną gwieździstą noc zabrała go z małego rancza na wsi.

Hehe łączenie postaci i dobrze w końcu w Loście też mieli powiązania, ale aż takie? Very Happy

John napewno się ucieszy Wink

John o wszystkim wie Smile

kolejny powod by zabić johna Smile

HIHI ale musi być też powód xD Twisted Evil

Napiszę w swoim retro jak do tego doszlo
Very Happy

świetny pomysł John Very Happy

Fajne retro. Skąd pomysł na tak trudne dzieciństwo?

Pomysł z porwaniem narodził się po poznaniu historii małej Madeleine McCann . Biedne dziecko. I do tej pory nie wiadomo co tak naprawdę się stało.

2 lata przed katastrofą

Lynn leżała na łóżku w swoim pokoju i słuchała głośno piosenek swojego ulubionego zespołu rockowego. Przez hałas przebił się ostry dźwięk dzwonka telefonu. Lynn przekręciła się na łóżku i podniosła słuchawkę
- Lynette Boswell?
- Tak przy telefonie.
- Z tej strony dr Adamson
- A witam panie doktorze - krzyknęła do słuchawki, wstając i wyłączając magnetofon
-Mam już pani wyniki badać.
- I co to jest? Anemia, tak jak pan podejrzewał?
- Nie pani Boswell. Jest pani w ciąży. Gratuluję! Pani Boswell?... Halo?... Lynette?

Lynn nie odpowiedział. Gdy tylko usłyszał nowinę wypuściła słuchawkę i upadał zemdlona na podłogę.

A kto jest szczęśliwym tatuskiem ?.A może to niepokalane poczecie Smile