Wyprawa (plażowiczów)

Hugo zaskoczył wszystkich. Przeważnie był rozmowny, jednak nie tym razem. Zamyślił się... szukał powiązania z tajemniczymi liczbami.

- Chyba będziemy musieli się trochę pospinać... - rzekł wskazując palcem wysokie urwisko, które znajdowało się kilkaset metrów przed nimi - Mam nadzieję, że znajdziemy jakąś okrężną drogę.

Rzeczywiście. Przed nimi znajdowało się urwisko, lecz niedaleko od niego zauważyć było można roztocze - trawiastą dolinę.

Niebo było czyste. Brak jakichkolwiek chmur. Robiło się coraz goręcej. Każdemu chciało się strasznie pić.

Hugo - 50XP
Peter - 50XP
Sayid - 50XP
Shannon - 50XP

_Czyli wspinamy się czy obejdziemy urwisko?-spytał patrząc na Hugo i próbując łapać uciążliwe owady

- Wybaczcie, ale nie wiem czy dałbym radę. - wpatrywał się w ziemię - Możemy je ominąć. Powinniśmy chyba pójść tędy - wskazał palcem w lewą stronę.

-Też tak myślałem szczególnie ze względu na Ciebie Hugo, więc chodzmy, może tam chwilę odpoczniemy-wtedy ruszył dalej, mając przeczucie że wkońcu coś znajdą. To szczególnie napawało go optymizmem.

- Patrzcie! - wskazał na wielką zieloną dolinę znajdującą sie coraz bliżej nich - Jest piękna! - pobiegł na polanę, była ogromna, nareszcie czuł się wolny, był szczęśliwy jak małe dziecko.

- Chciałbym tu zostać! - krzyczał.

Nagle się ocknął. Zauważył jak reszta grupy patrzy na niego z dziwnymi minami.

- Co jest? - spytał onieśmielony. - Świetne miejsce, kiedyś tu wrócimy. - Czekajcie jeszcze chwilę! - podbiegł do ogromnego drzewa. Zauważył na nim małe gniazdo, w którym znajdowały się pisklęta. Spojrzał trochę niżej. 4. W drzewie wykuta była cyfra "4". O co chodzi? - spytał samego siebie.
Odwrócił się. Zamyślony wrócił do grupy.

- Wybaczcie - powiedział i ruszył dalej.

4, 8, 15, 16, 23, 42

-Tu jest bajecznie. Dobrze tu się zatrzymamy, odpoczniemy i ustalimy co dalej.
Usiadł na kamieniu, wyjął wodę z plecaka i napił się,potem wyjął mango lecz to już zjadł z niesmakiem, przypominając czasy swojej pracy jako kucharz."to było coś".
W czasie jedzenia zauważył kogoś,ktoś się zbliżał, szedł w ich kierunku,Sayid wyjął z plecaka nóż,pobiegł w stronę dżungli...............wszedł,jednak nic nie znalazł.
Po chwili wrócił do towarzyszy zrezygnowany.

- Co jest, Sayid? Dlaczego tam pobiegłeś? Zerwałeś się tak nagle... - popatrzył podejrzanie na niego - Wszystko ok? - Odwrócił głowę w drugą stronę i popatrzył na swoją ukochaną dolinę.

-To wy nie słyszeliście, ten dzwięk, ktoś coś mówił, tyło słychać.
Zobaczył dziwną reakcję towarzyszy i pomyślał "co ja wygaduje, chyba coś się ze mną dzieje"-Zresztą już nic, sam nie wiem-rzekł, siadając z powrotem na kamieniu i chowając nóż.

- Nic nie słyszałem.

Poszedł spać. Budząc się po 15 minutach nie otworzył oczu. Miał nadzieję, że ta cała wyspa to tylko sen.

Niestety... Zauważył na niebie ciemne chmury.

- Dzisiaj chyba będzie padać - powiedział - ruszajmy.

Z nieba zaczęły spadać pierwsze krople. Grupa zrobiła sobie 'parasole' z wielkich liści, znalezionych w dżungli. Szli cały czas przed siebie. Hugo opowiadał, że ma plan stworzenia pola golfowego na znalezionej wcześniej dolinie, gdy nagle podniósł głowę i zobaczył przed sobą uzbrojoną w karabin snajperski kobietę.

- Kim jesteście? - spytała.

Grupa stanęła jak wryta. Nic nie odpowiadali przez dłuższą chwilę.

- Kim jesteście - spytała raz jeszcze kobieta.

- Jesteśmy Rozbitkami z lotu Oceanic nr 815. Nasz samolot rozbił się na wyspie. - mówił przerażony - Podzieliliśmy się na 2 grupy, jedni poszli w przeciwnym kierunku. - kobieta przerwała mu.

- Tak... - zmyśliła się - Chyba ich spotkałam... Był wśród nich młodzieniec William? - spytała, nie oczekując odpowiedzi podeszła do nich - Jestem Danielle. Spotkałam ich wczoraj wieczorem... A wy? Co tu robicie?

Sayid chwycił nóż i powoli wyjmował go z kieszeni w celu zabezpieczenia się:
-A kim ty jesteś, co tu robisz ?-spytał zdenerwowany,ponieważ bardzo zaniepokoiło go zachowanie tajemniczej kobiety i to że zna Willa.
Podszedł do Petera i szepnął do niego-Nie podoba mi się to, coś tu nie gra. Ten przytaknął mu głową więc Sayid zrobił krok do przodu i oczekiwał odpowiedzi.

- Nie masz się co bać - powiedziała do Sayida - Torturowałam Willa. Myślałam, że jest Innym. Jednym z tych, którzy porwali moją córkę. Zamieszkują tę wyspę od wielu lat.

Wszyscy byli zaskoczeni... Więc jest tu nas więcej.

Hugo: 50XP
Sayid: 50XP