Wyprawa z radiostacją (Sayid, Hugo, Lechero)

Owej nocy nikt nie spał spokojnie. Ziarenko nadziei, które zawitało w sercach uczestników wyprawy obudziło ich wcześnie rano... Teraz, albo nigdy...

Dzień 13

- Hey, idziemy? - powiedział przeciągając się - Sayid, nasza chwila prawdy. Musimy się wspiąć na tę górkę i zobaczymy, czy opłacało nam się tu przychodzić. - Odszedł i przepłukał twarz wodą.

-Więc ruszajmy odrzekł pełen nadzieji po czym ruszył naprzód ściskając w ręku kluczowy przedmiot czyli radiostację. Hugo i Lechero szli za nim. W pewnym momencie odwrócił się by zobaczyć czy nadążają(szczególnie Hugo).
Gdy odwrócił wzrok z powrotem przed siebie zobaczył szeroką zieloną polanę rozciągającą się na całym tym wzniesieniu.

Po dłuższej podróży niż się spodziewano dotarli na szczyt.

- No... dawaj Sayid. Próbuj - stawał się niecierpliwy. Miał nadzieję, że radiostacja zadziała.

Włączył wszystko co powinien, z nerwów ścisnął radiostację i obserwował rozwój wydarzeń.
Po kilku sekundach na malutkim ekranie zaświeciło się zielone światełko.
-Spójrzcie uruchomiło się....nagle dało się słyszeć jakby głosy:
-Halo,...znów głos którego nie umiał rozszyfrować...-postanowił próbować coś powiedzieć.
-Nazywam się Sayid Jarrah, jesteśmy rozbitkami lotu 815 lini Oceanic. ...Przeżyło około 40 osób...czy ktoś mnie słyszy...-głos rozbrzmiewał nadal, Sayid czekał na odpowiedź, lecz w pewnym momencie wydało mu się że głos się powtarza:
-To chyba po ... Francusku

- O Dude... co to jest, Sayid? - popatrzył na niego z szeroko otwartymi oczami - Pierwszy raz słyszę coś takiego...

-To nie jest na bierząco tylko wysłana wiadomość która może krążyć tu już od bardzo dawna. Ona blokuje połączenie. Pamiętacie tą francuskę Russoe...-domyślił się że nie musi kończyć tej wypowiedzi.

Zaczęło się ściemniać i to szybko. Lepiej wracać, albo rozbić namiot Panowie

- Dziwne, koleś... - rozmyślał nad słowami, które usłyszał z radiostacji - Wracamy jutro, czy chcesz zostać?

-Nie traćmy czasu. Poprzedniej nocy wystarczająco wypoczeliśmy. Wziąłem latarkę więc możemy iść. No chyba że chcecie zostać-wszystko wypowiedział ze smutkiem i zrezygnowaniem. Po czym włączył latarkę i ruszył w dół tej doliny.

Ekipa podróżowała większą część nocy. Robiła jedynie krótkie postoje na załapanie kilkunastu minut snu. Po długim czasie przywitało ich słońce

Sayid: 120XP
Hugo: 120XP
Lechero: 70XP

- Chyba nie mamy już daleko, co nie? - zapytał - Ciekawe co na plaży się działo. Muszę się wykąpać... - powąchał swoją koszulkę.

-Bedziemy za kilka minut-po czym spojrzał na Lechero który wyrażnie trzymał się z boku.

W końcu jednak dotarli "do domu". Sayid wyszedł na plażę tętniącą życiem.

[plaża]