Akwarium

Dołączył: 04 Mar 2008 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Przemierzając korytarzem spotkał Anne z Goodwinem.
- Co się tu stało?

- Co tu się stało? - Spojrzała na Michaela i na Goodwina. Zdezorientowana cofnęła się do tyłu. Ich twarze były znajome, a poza tym wiecej nie pamiętała. - KIM wy jesteście?!

Dołączył: 04 Mar 2008 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Jestem Michael a to jest Goodwin. Jesteś jedną z nas...

- Ale... Ja cię nie znam... Nie pamiętam was...

Dołączył: 04 Mar 2008 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Nie jest dobrze - powiedział sam do siebie
- Pamiętasz co się stało? - rzekł do Anny

- Ja... Straciłam przytomność... I widziałam... Swoją przeszłość...

Dołączył: 04 Mar 2008 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- A pamiętasz Bena...Benjamina Linusa?

- Ben...?
Ben...Linus? Jakieś mgliste wspomnienia wyłaniały się jej pomału z umysłu. Jednak po chwili znikły.
- Nie...

Dołączył: 04 Mar 2008 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Zostań z nią ja zaraz wróce - rzekł do Goodwina

Juliet wbiegła do Akwarium prowadzona przez Michaela. Ponieważ Lynette wyszła, zostawiła dziecko pod opieką Stelli.
- Anno. Co się stało? - zapytała spokojnie, zatrzymując się przed 'poszkodowaną'.

- Ja... Chyba zemdlałam. Czułam jakby moje serce przestało bić. Potem miałam sen. Lecz, to było zbyt realistyczne, miałam wrażenie , że znów bylam dzieckiem. Jakbym tam była... A teraz nie wiem nawat gdzie jestem.

- Co to oznacza? - spytał zaciekawiony Goodwin.
- Nie wiem, nie zajmuję się... tego typu sprawami. - odparła Juliet, wpatrując się w Annę. - Pewnie zemdlała i uderzyła się w głowę podczas upadku. To możliwy wariant utraty pamięci.

Dołączył: 04 Mar 2008 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Ja również nie miałem do czynienia z takim czymś - wtrącił

- Nie uderzyłam się. To wszystko było zbyt realistyczne, czułam się... Jakbym cofnęła się w czasie... Matko... - Przeczesała włosy dłonią. Znów czuła lekki bół głowy.

Goodwin popatrzył na Juliet kątem oka i zaśmiał się pod nosem.
- Ok. - wymamrotał.
- Anno... - Juliet powstrzymała się od śmiechu. - Idź się prześpij. - otworzyła pobliskie drzwi. - Ten pokój jest wolny. Zaczyna się ściemniać - rano zdecydujemy co dalej.