Klatki

Dwie stare, leżące naprzeciw siebie klatki, mieściły się obok wejścia do starego baraku.

Drzwi jednej z klatek otworzyły się. Wepchał do środka Atenę i odwrócił się w kierunku Megan, która zrobiła to samo z Ryanem.
- Ann, zaprowadź Jacka do schronu. - rzucił do blondynki, trzymającej na muszce lekarza.
Zamknął drzwi na klucz i rzucił go Megan.
- Przy odrobinie motywacji uda ci się uwolnić. - powiedział chłodno do Ateny, która wciąż była skrępowana.

Anna kiwnęła głową.
- Idziemy. - Pchnęła go w stronę schronu.

Klucz wpadł prosto w jej dłonie. Wsadziła go do metalowej kłódki i przekręciła.
-Miłego dnia. - Powiedziała głośno z drwiącym uśmiechem, machając dłonią w stronę mężczyzny.

Powolnym krokiem podszedł do Megan i odebrał od niej klucz.
- Żadnych pamiątek? - spojrzał na jej twarz.

-Tym razem żadnych. - Odparła z lekkim uśmiechem. -Za to Mathew trochę oberwał.

- Wiem. - schował klucz do kieszeni i rozejrzał się po okolicy. - Dawno tutaj nie byliśmy. Wydaje mi się, że wszystkie "apartamenty" w Hydrze są już zajęte. Będziemy musieli ulokować się w pomieszczeniach Akwarium... Oczywiście nieco bardziej luksusowych niż ten, który dostał się lekarzowi.

-Nawet nie zdążyłam zabrać swoich rzeczy z mieszkania. - Powiedziała cicho, rozglądając się po okolicy.

- Oni też nie. - popatrzył na Atenę i uśmiechnął się.
Razem z Megan powoli oddalił się od klatek i zatrzymał się za Akwarium.
- Mam nadzieję, że już znalazłaś swoją 'stałą', Megan. - spoważniał nagle.

Stała zaraz przy wejściu, na oślep dłońmi dotkneła krat. Zaczeła trzeć węzeł na nadgarstkach o jeden z prętów. Nie mogła zobaczyć jak ścieranie liny postępuje.
Miała jedynie nadzieje że się szybko uda, nie mogła już wytrzymać w tym worku na głowie. Po jakimś czasie lina gwałtownie pękła. Szybko ściągła z głowy brudny worek
i rozwiązała knebel. Odetchneła głęboko nabierając powietrza.
Sięgneła ręką do tyłu, wyczuła pod bluzką zatknięty pistolet.
Uśmiechneła się do siebie Nie zabrali mi go kretyni
Rozejrzała się wokół.
Od razu zauważyła Ryana naprzeiw w drugiej klatce.
- Ryan! - krzykneła do niego - Nic Ci nie jest?

Bez słowa wsadziła dłonie do kieszeń i szła dalej. Postanowiła zignorować jego pytanie, tak jak on ignorował jej. Odwróciła się za siebie, aby spojrzeć jeszcze raz w stronę klatek.

- Megan? - rzucił jej przelotne spojrzenie. - Coś nie tak?

Pokręciła przecząco głową i rozejrzała się.
-To gdzie 'apartamenty' ?

Podszedł do stalowych drzwi i szarpnął za zardzewiałą klamkę.
- Zapraszam. - powiedział krótko, przepuszczając Megan przodem.

Ryan próbował odpowiedzieć Atenie, ale był znów zakneblowany. Wstał więc i podszedł do krat próbując pokazać że nic mu nie jest.
Jak ja mam się wyswobodzić?! A mam przecież nóż!
Ryan wyjął nóż zza paska i zaczął przecinać sznury. Jego wysiłek się opłacił ponieważ już chwilę później sznur opadł na ziemię. Szybko zdjął z głowy worek. Zobaczył Atenę w sąsiedniej klatce.
-Atena! Nic mi nie jest! A co z tobą?