Stacja Hydra

- Cześć Ben - powiedziała - nie przeszkadzasz.
Zastanawiała się dlaczego Ben złożył jej wizytę. Zdążyła już zauważyć, ze nie należy do osób które robią cokolwiek bezcelowo.

Zamknął za sobą drzwi i wszedł do pomieszczenia. Zatrzymał się przy oknie, opierając się o stalowy parapet.
- Okno... - zaśmiał się krótko. - Tak błaha rzecz, a po kilku dniach braku styczności z nią, zrobisz wszystko, by wstawiono je w twojej ponurej kwaterze. - zaczął, wpatrując się w drugą stronę pokoju. - Jak się czujesz? - odwrócił twarz w stronę Lynette.

Pytanie Bena zaskoczyło Lynn, więc spojrzała na niego trochę zdezorientowana.
- Lepiej - powiedziała.

- Yhm. - skinął lekko głową. - Mam nadzieję, że nie bierzesz do siebie zbytnio tego całego zamieszania. Nie ponosisz odpowiedzialności za czyny swoich przyjaciół. Nikt nie ma ci niczego za złe.

Nikt? Nie jestem tego taka pewna.
Skinęła jednak potakująco głową.
- Żal mi Colleen. Biedna kobieta, bardzo teraz cierpi.

- Jest w szoku, ale niedługo stanie na nogi. Colleen to silna kobieta - zawsze radziła sobie z problemami dwa razy szybciej niż ktokolwiek inny. - wyjaśnił. - Bardziej martwiłbym się tobą, Lynn. Na moje oko zbyt wiele naraz dzieje się dookoła ciebie.

- Poradzę sobie - rzuciła krótko, ale po chwili dodała - Dzięki za troskę Ben, ale teraz chyba żadna osoba na tej wyspie nie może narzekać na brak wrażeń.

- Pewnie masz rację. Sęk w tym, że nie każdy sobie z tymi wrażeniami radzi. - sprostował. - To żaden wstyd jeśli potrzebujesz pomocy. Nie widzę powodu, dla którego miałabyś walczyć z niepotrzebnymi wątpliwościami.

- A ja nie wiem, jak miałbyś mi pomóc sobie z nimi poradzić - dodała.

Zogniskował swoje spojrzenie na oczach dziewczyny.
- Udzielając odpowiedzi na dręczące cię pytania.

- Do tej pory zawsze mówiłeś, że wszystkiego dowiem się, gdy nadejdzie odpowiedni moment. - powiedziała powoli - Nadszedł?

- Ty mi to powiedz, Lynette. - odparł cicho, odsuwając się od parapetu. - Nadszedł odpowiedni moment?

- Odpowiedniejszego nie będzie - powiedziała krótko, patrząc uważnie na Bena.

Uśmiechnął się krótko i podszedł do wyjścia z pokoju.
- Masz ochotę na krótki spacer? - uchylił drzwi. - Nie chciałbym żeby ktoś nam przeszkodził w kuliminacyjnym momencie rozmowy.

- Dobry pomysł - powiedziała wychodząc z pokoju.