Słupy magnetyczne

Dziwne słupy rozciągały się w linii prostej w niewielkiej odległości od siebie

-Megan zrób to, Megan zrób tamto. - Mruknęła kucając przy jednym ze spłupów.
Zaczęła naciskać wybrane klawisze i po chwili pchnęła większy guzik.
-Gotowe! - Krzykneła podnosząc się.

- Co to jest? - zapytała zdziwiona na widok słupów

- Jeden z powodów, dla których nie wykradniesz dziecka, uciekając z naszej wioski. - uśmiechnął się. - Pomiędzy tymi słupami przepływa tak wielka siła magnetyczna, że bez problemu zmiażdży mózg tego, kto przez nie przejdzie. Powiedzmy, że to taki... system ochronny naszej małej osady.
Spojrzał Lynette prosto w oczy:
- Oczywiście nie uruchomię ich dlatego, że ci nie ufam. Uruchomię je ponieważ żaden z twoich przyjaciół nie powinien się tu zbliżyć.

- Oczywiście - powtórzyła za nim wściekła, ze Ben zdaje się czytać w jej myślach. Odwróciła wzrok i ruszyła dalej. Przeszła między słupami i poczekała, aż Inni z powrotem włączą zabezpieczenie.

Przeszedł na drugą stronę.
- Tuż za tym wzniesieniem jest cel naszej podróży. - wyjaśnił Lynn, czekając aż Megan uruchomi zasilanie.

Przeszła wolnym krokiem na drugą stronę słupa i ponownie wcisnęła kod.
Odwróciła się i pobiegła w stronę Bena i Lynn.

Spojrzał w górę na ściemniające się niebo.
- Dotarliśmy szybciej niż myślałem. - odwrócił się w stronę towarzyszki. - Megan, zanim pójdziesz do swojego domu, chciałbym żebyś zabrała z mieszkania Ann jej osobiste rzeczy. - urwał na moment. -Gotowa, Lynette?

Nie jestem pewna...

- Jasne - powiedziała pozornie pewnym głosem.

Wreszcie zobaczę wszystko na własne oczy.

Ciekawość brała górę nad strachem.

Rzucił jej krótki uśmiech i bez słowa ruszył przed siebie.
Po 15 minutach drogi, cała trójka wyszła z gęstych zarośli, stając na placu baraków.
- Witaj w domu, Lynette.

[baraki]

W końcu.
Anna odetchnęła z ulgą.
Czuła także wzrastającą panikę, Richard, jej ostatnia szansa, gdzieś zniknął. Teraz będzie musiała bardzo ostrożnie dobierać słowa. Każdy najmniejszy błąd może kosztować ją życie.
Zamknęła oczy aby przypomnieć sobie kod.
Ostrożnie podeszła do słupów.
Udało się, bariena ochronna zniknęła.
Przebiegła na drugą stronę.
Znów włączyła zasilanie.
Czas na spotkanie z diabłem.
Dotknęła rany na policzku. Wciąż krwaiła.
Niezważając na ból pobiegła w stronę baraków...

-To tutaj-powiedział Richard-Zaraz wpiszę kod, żeby wyłączyć słupy.

- Co to jest? - wskazał na słupy
- Jaki kod?

-Kod, który wyłączy słupy.

Richard podszedł do tablicy wcisnął parę przycisków.

-Trzeba sprawdzić na czymś, czy wyłączyłem. Zawsze mogło cośnie wyjść. Masz coś takiego?

- Naprzykład co?