Bunkier

-NIech tak będzie,ja wchodzę pierwszy-powiedział odchodząc na bok i wiążąc liany na linę

-Dobra ty pierwszy- powiedział układając dynamit. Połączył lonty w jeden i wyją zapalniczkę
-Gotowy?- spytał

-Jasne,jak zawsze-powiedział,pochwili jednak zauważył że ktoś idzie-Paulie zobacz Atena przyszła -poczym wskazał na dziewczynę

Wyszła z zarośli i podeszła do Willa i Pauliego.
- Wysadzacie bunkier? Oby tym razem kolejny pomysł się udał - powiedziała
do nich.

-Ok. Ateno schowaj się! - krzyknął.

Zapalił ogień i podpalił lont. Błyskawicznie odskoczył i ukrył się za dużym kamieniem.

-Chowaj się -powiedziął do sziewczyny wciągając ją za drzewa

POciągnięta przez Willa schowałą się z nim za drzewa i zakryła uszy dłonmi.

Lont stawał się coraz krótszy. Rozbitkowie w milczeniu przyglądali się dalszym zdarzeniom. W końcu nastąpiła eksplozja. Na miejscu bunkra kłębiły się gęste dymy... Po chwili właz z ogromną siłą wylądował z nieba, wbijając się w ziemię...

Podskoczyła przy wielkim huku eksplozji.
Wszystko przycichło i cała trójka wyszła zza drzew myśląc że już po wszystkim.
Nagle oderwany właz z ogromną prędkością wbił się w ziemię pare kroków przed nią.
Staneła przerażona, dziękując w myślach że nie wyszła za szybko.
Odetchneła

-YEA !!!!!!!.Udało się !!!-krzyczał wniebogłosy.Podbiegł do pobliskiego drzewa i przywiązał do niego lię.Podszedł z nią do bunkra i opuścił.Spojrzał wpierw w dół.Zioneło w nim pustką.-Super,mam nadzieję że karku nie skręce-powiedział uśmiechając się.

-Mam schodzić ?-spytał

- Czekaj! - krzykneła - Sam? Jeszcze coś się stanie

-We dwóch się nie wmieścimy,potem niech ktoś do mnie dołączy.To miło że się o mnie martwisz-powiedział i szedł na doł po linie

- Schodzę zaraz po tobie - powiedziałą szybko by Paulie czasem nie chciał tego samego
- Will, masz broń?

Zszedł na sam dół,czując wode pod sobą.Wyjął pistolet,drugą ręką zapalił latarkę i ustawił ją poziomo pod bronią.Nie usłyszał pytania Ateny i poszedł przed siebie,rozglądając się dokładnie.

Lina przestała się naprężać pod ciężarem Willa było więc wiadomo że jest na dole.
- Ok Paulie - odezwałą się do drugiego towarzysza - schodzę.
Zaczeła powoli zsuwać się po linie, zajeło jej to trochę dłużej niż Willowi.
Gdy staneła na dole go już nie było
- Will?! - zawołała