Bunkier

- Tajemnice mówisz. To co to są za tajemnice?

- Pewnie nie wiedzą jak go otworzyć. Ciekawe co jest w środku? Fascynujące...

-Wtrącił sie pomiedzy 2 postaci.-Spokojnie,bez wrogości,ufam wam obu.Nie jestem w stanie zmusic was do przyjaźni ale sprubujcie sobie zaufać.W środku może być wszystko jedzenie,broń,urzadzenia elektryczne

- A ja wiem? Ty najlepiej to opowiedz...biegniesz niby nie wiadomo za czym...i nagle odnajdujesz ten bunkier? To normalne?...Ja..jestem spokojny. Tylko mówię mu to co o nim myślę...będzie łatwiej się komunikować...

Zażartował na końcu

Przestał zwracać uwagę na Arta. - Mam pewien pomysł jak to otworzyć. Potrzebujemy jedynie... dynamitu.

-dynamitu no tak,ale skad go wziać-powiedział

- Sam nie wiem ale jeśli chcemy znaleźć ten dynamit musi powędrować sobie po tej wyspie.

Poczuł się obrażony tym wszystkim. Spojrzał na Willa czy przypadkiem nie ma pistoletu przy sobie...Ale skąd te myśli?! Dlaczego on tak pomyślał? Zdecydowanie źle działała wyspa na jego psychike..

- Nno dobrze id..idźmy..szukajmy..

-Już jest za późno na jakąkolwiek podróż,powinnyśmy wrócić do obozu.Ale wpierw zostawimy jakąs widomośc dla hugo i jacka.-i położył swoją koszulke przy bunkrze

- W nocy będzie zimno...coś innego zostaw. W jaskinii i w nocy jest chłodno..

Zauważył, że się powtórzył ale wiedział co mówił.

-Ma ktoś dlugopis i papier -spytał sie grupy.Poczym wziął kartke od Lynett i zostawił wiadomość "Do huga,jacka i Petera-Wiemy o wszystkim,jestesmy w jaskiniach"
Wramamy do jaskin-powiedział

[jaskinie]

- Ja nie mam.

Popatrzyła na wiadomość i wróciła z innymi do jaskiń.
[jaskinie]

Był na miejscu. Ledwo się trzymał na nogach, ale doszedł. Cierpliwie i wytrwale.
Zrzucił z siebie plecak, po czym upadł na ziemię. Wykrzesał z siebie resztki sił, by złożyć namiot. Napił się wody, gdy skończył i wszedł do namiotu. Nie musiał czekać na sen. Koszmar dopadł go nieoczekiwanie i bezlitośnie. Mimo wszystko spał twardo, bo strach zaczął go śmieszyć. Tak więc śnił o śmierci i śmiał się z niej jednocześnie. Był na skraju załamania nerwowego, ale dzielnie balansował na granicy schizofrenii.

Spał.

Dzień 8

Nastała noc. Peter spędzał ją samotnie w swoim namiocie.

Peter: 100XP