Dżungla - wyprawa

- Megan! Tom! Zaczekajcie!
Anna zobaczywszy dziewczynę przyspieszyła kroku.- Proszę, stójcie!
Chcę już być w domu.
Gdziekolowiek on jest...

- O co chodzi tym razem Ben? - Spytała gdy spakowała zapas jedzenia i wody.

Kiedy Linus i Anna wkroczyli do dżungli, zaczynało się ściemniać.
Ben wyjął latarkę...

- O nic. - rzekł krótko. - Pomyślałem, że po prostu dotrzymasz mi towarzystwa.

W ciemnościach Ben nie mógł dostrzec zdziwienia na twarzy Anny.
- Po prostu dotrzymam ci towarzystwa?

- Zgadza się. - odparł. - Skręćmy tutaj.

- Tak po prostu? Tak po prostu mam dobrzymać ci towarzystwa? Ja ? - Powiedziała zdziwionym tonem.

Ominął łukiem szerokie bajoro.
- Powinniśmy być na miejscu za niecałe dwie godziny, jeśli utrzymamy takie tempo. - powiedział, nie zwracając uwagi na zdziwienie dziewczyny.

- Dobra, utrzymamy takie tempo. Żaden problem.
Wyciągnęła z kieszeni spodni kawałek wstążki. Związała z nim włosy w luźnego warkocza. - Dlaczego chciałeś iść ze mną? Chyba mnie nie zastrzelisz? Jesteśmy daleko od obozu.

- Nie jestem mordercą, Anno... Poza tym, gdybym chciał cię zabić już dawno bym to zrobił. Dzisiaj nie dowiedziałem się od ciebie niczego, czego nie wiedziałbym już wcześniej.

- Czyli,że nie muszę się bać? Narazie? - Powiedziała siląc się na beztroski ton.

- To zależy tylko od ciebie. - rzekł obojętnym tonem. - Musisz pamiętać, że na tej wyspie każdy nieprzemyślany ruch... ma swoje konsekwencje.

- Będę o tym pamiętać. Mam już dość problemów, jak na jeden dzień. Od dziś będę grzeczna.

- Ben?
Linus pospiesznie odczepił od paska krótkofalówkę:
- Johnson?
- Wypłynęli... Właśnie odbili od brzegu.
- Rozumiem, Johnson. Dobrze się spisałeś! Możesz wracać do obozu! - powiedział pospiesznie.
Poświecił latarką na walkie-talkie, by zmienić częstotliwość.
- Megan? Tom? Słyszycie mnie? Rozbitkowie właśnie wypłynęli! Ruszajcie!
Wyłączył krótkofalówkę i przyspieszył jeszcze bardziej.
- Szybciej, Anno.

-Już idę. Co się dzieje?
Anna zarzuciła torbę na ramię i przyspieszyła kroku.