Dżungla - wyprawa

W pewnym momencie Tom zrobił minę, jakby sam Jezus Chrystus stanął przed jego oczami:
- Założyć im coś na głowy! Kazał założyć im coś na głowy, żeby nie zapamiętali drogi! - obwieścił tryumfalnie.
Wyciągnął z pudełka dwa, bawełniane worki i rzucił je rozbawionej Megan.
- Na prawdę nie widzę w tym nic śmiesznego.
Stanął na chwilę, wpatrując się w ziemię...
- Zamknij się, Fate... - mruknął z wyczerpaniem. Po chwili wyjął z pudełka jeszcze dwa paski szarego materiału. - Ej, Megan! I jeszcze to! - podał je dziewczynie, zeskakując z łodzi. - Może to pomoże im się zamknąć... - przerwał na sekundę i dodał, gdy zobaczył, że Megan zachichotała. - Nie widzę w tym niczego śmiesznego... Zaraz pęknie moja czara goryczy.
Rozejrzał się.
- Pospiesz się, ruszamy. - dodał.

Stanęła za Willem i przywiązała pasek na wysokości jego ust. To samo zrobiła z Lynn. Na koniec obojgu nałożyła na głowy worki.
-No to ruszamy. - Szarpnęła za dwie liny. -Tom, oddaję Ci pod opiekę Lynn. - Rzuciła mu koniec drugiego sznura. -Tylko uważaj na nią.

Podróż szła dosyć opornie. Rozbitkowie co chwilę potykali się i próbowali stawiać opór. W pewnym momencie Tom przystanął:
- Megan, padam z nóg. Proponuję przeczekać tutaj do rana. Będziemy spać na zmiany i pilnować zakładników. - zaproponował. - Co ty na to?

-Zgoda. Ja popilnuję ich pierwsza. -Usiadła pod drzewem i obserwowała rozbitków. Siedzieli, nie odzywając się.

Noc upłynęła bez żadnych niespodzianek.

Megan: 200XP
Lynette: 200XP
Will: 200XP

Dzień 14

Ubudził się,czując że ma związane ręce oraz kaptur na głowie.Zaczął przypominać sobie wczorajsze wydarzenia.

-Boże jeśli Rayan lub Atena zgineli to nie wybaczę sobie tego do końca życia-myślał.Wiedział że Lynette nic się nie stało.Czuł że siedzi tuż obok niego.Nasłuchiwał uważnie chcac dowiedzieć się czegokolwiek.Zaczął mówić jednak knebel uniemożliwiał mu to,tak że słychać było tylko bulgot.

Jej powieki mimo woli opadały w dół. Czuła silne zmęczenie.
-Nie mogę zasnąć
Potrząsnęła głową i wyrwała się z sennego transu. Rozkojarzona rozejrzała się po dżungli. Dostrzegła, że jeden z rozbitków lekko się poruszył.
Z pod worka dochodziły jakieś pomruki.
-Will zamknij się. Oni jeszcze śpią. Chyba nie chcesz budzić swojej koleżanki, prawda?

Mimo wszystko nadal się poruszał.Wydawał stłumione okrzyki.

-Jeśli obudzisz Toma, marnie widzę Twój los. - Powiedziała, spoglądając na własne paznokcie. -Właściwie, po co to robisz? Nikt z poza naszej czwórki Cię nie usłyszy.

Usłyszał głos Megan.Nadal jednak nie przerywał.Dodatkowo próbował przekazać jej rekoma informacje.Musiał jej jakoś przekazać że sie dusi.

-Idiota. - Mruknęła, podnosząc się. Zaczęła krążyć wokół drzewa. Tom spał, Lynn też. Kucnęła przed chłopakiem i powoli zdjęła worek z jego głowy. -Tylko nie wspominaj o tym nikomu. Wygodnie Ci? - Dodała ze słodkim uśmiechem. Jeszcze raz sprawdziła, czy reszta śpi.

I wtedy zareagował.Nadwyrężając wszystkie siły wygiął krzyż i zasadził Megan z dyńki.Niestety był skrępowany i nietrafił w nos,jednak uderzył w jej szczęke.Przewrócił się na nogi i spróbował ją kopnąć.

Jakiś hałas wyrwał ją z płytkiego snu. Otworzyła oczy, tylko po to, żeby przekonać się, ze ciągle ma na głowie worek. Czuła się fatalnie, zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Nie wiedziała co stało się z Ateną i Ryanem. Bała się o los swój i Willa.
Spróbowała sie poruszyć, ale okazało się to ponad jej siły. Miała przemoczone ubranie i chociaż noc była ciepła zdążyła już przemarznąć.
Gdy zebrała myśli zidentyfikowała hałas, który ją obudził. Megan z kimś rozmawiała.

Upadła na ziemię. Poczuła przeszywający ból w głowie. Obraz przed oczami rozmazał się.
-Tom! - Krzyknęła, wyrywając mężczyznę ze snu.

I co jak ci teraz Megan-I kopnął ją poraz kolejny wkładając w te uderzenie całą swoją siłe.Nie potrafił przerwać.Kopał ją przez cały czas.