Klatki

Odwrócił się w jej stronę.
- Od pierwszych chwil pobytu u nas stawiasz ponad wszystkim swoją ciekawość. Również ciekawość zaważyła nad tym, że wyruszyłaś razem z nami. - prychnął. - Od dłuższego czasu zarzucasz mi kłamstwa i zatajanie spraw, o których powinienem ci powiedzieć. A co z tobą? W jaki sposób ty spróbowałaś zdobyć zaufanie ludzi, którzy zaoferowali ci pomoc?

Milczała, rozważając w duchu jego słowa.
- A co ze mną? Nie możesz ode mnie oczekiwać, że nie będzie obchodziło mnie to wszystko co się wokół mnie dzieje. Próbuję odnaleźć w tym siebie. kiedy już myślę, ze toś może udać, wychodzi na jaw jakaś tajemnica, która wszystko burzy.

- Jeśli... - zrobił pauzę. - ... Możesz zarzucić mi jakieś kłamstwo, lub 'tajemnicę', która złamała moje słowo i zaszkodziła twojej osobie... Zrób to. - jego twarz nabrała jeszcze bardziej poważnego wyrazu niż zwykle.

- Nie mogę, Ben - odpowiedziała krótko.

- Oczywiście. - podsumował z tym samym spokojem w głosie co zawsze. - Dam ci znać kiedy wypływacie. - powolnym krokiem ruszył w stronę Akwarium.

Kiedy wypływacie....
Lynn w bezsilnej złości kopnęła jedna z klatek.
I co ja mam teraz wybrać?
Muszę porozmawiać z Ateną.

Dziewczyna ukryła się za jedną z klatek i postanowiła poczekać na Atenę. Miała nadzieję, ze wkrótce sie tu pojawi.

W tym czasie Ivan zajął się zwężeniem prętów w klatkach Ateny. Na szczęście nie zauważył dziewczyny.
Lynette czekała w ukryciu dosyć długo. Powoli traciła nadzieję, kiedy nagle grupa Innych wróciła z jej przyjaciółmi i wepchnęła ich z powrotem do klatek.
Nadeszło południe.

Lynette: 160XP

Usiadła na ziemi zmęczona.
Zastanawiała się co po nocnej akcji teraz myśli sobie Lynn.
Tak w ogóle nie mogła pojąć że jest Ona tu tak długo, że żyje sobie spokojnie
wśród Innych. Jaki miała w tym cel.
Przeczesała palcami włosy i związała znowu w kucyk.

Lynette poczekała, aż Henry z Tomem odejdą i wyszła z ukrycia.
Już chciała przywitać Atenę, gdy spojrzała do drugiej klatki.
- Ryan! - zawołała zaskoczona i powiodła spojrzeniem po uwięzionych przyjaciołach - Złapali was oboje?

Wstała i podeszła do krat.
- No tak, nie zdążyłam ci powiedzieć. Mają jeszcze Jacka - odparła

-Lynn a co zrobili Tobie? Dobrowolnie do nich dołączyłaś?- spytał z niedowierzaniem.

- Jacka... - zastanowiła się przez chwilę - Ciekawe, gdzie go trzymają?
Dopiero po chwili dotarło do niej pytanie Ryana.
- Tak jestem tu z własnej woli. Ja... - nie wiedziała jak to wyjaśnić - Oni nie są tacy źli - bąknęła dość niepewnie.

-Jak to nie są źli?! To przecież Oni porywają! Przyszliśmy tu po Ciebie, bo chyba chcesz do nas wrócić? Prawda?- Ryan był zaskoczony tym co powiedziała mu Lynn.
Dziwnie się zachowuje...

Zmarszczyła brwi
- Nie są zli? - zapytała nie wierząc swoim uszom - Już nie pamiętasz co nam wszystkim
zrobili? Porwania, morderstwa, postrzelenia chociażby Willa czy Arta, pozostawienie
ich na pastwe losu to wszystko świadczy coś całkiem innego o nich.
Lynn jak możesz tu przebywać z własnej woli? - zapytała w końcu

Zignorowała ich pytana.
- Jak was złapali? Atena, mówiła o jakimś komputerze? - zapytała Lynn uporczywie przyglądając się małemu robaczkowi spacerującemu tuz pod jej nogami.
- Jak się tu znaleźliście? - ponowiła pytanie podnosząc głowę.