Klatki

Tylko przysłuchiwała się rozmowie. Postanowiłanie dyskutować z nimi.
Czekała jedynie na przyjście mężczyzny z którym rozmawiała przez krótkofalówkę.
- Ryan, daruj sobie z nimi rozmowy - odezwała się do przyjaciela

Dołączył: 04 Mar 2008 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Michael nie miał jeszcze zamiaru wracać do Stacji. postanowił zobaczyć co się dzieje u Anny, Megan i Toma

Powolnym krokiem zbliżył się do klatki dziewczyny i wbił w nią chłodne spojrzenie.
- Niestety nie znaleźliśmy niczego bardziej luksusowego dla gości.

Wstała patrząc wrogo na mężczyzne.
- Domyślam się że mam do czynienia z osoba z którą rozmawiałam przez
krótkofalówkę - powiedziała

- Tak. - uśmiechnął się. - Nazywam się Benjamin Linus... Wyciągnąłbym do ciebie rękę, ale z góry zakładam, że jej nie podasz.

- Masz racje - odpowiedziała - Również pewna jestem że przyszłeś tu w konkretnym celu. Więc o co chodzi?

Podszedł do krat i oparł się o jeden z prętów.
- Chciałem po prostu powiedzieć "cześć'", Ateno. - rzucił obojętnie. - Już wczoraj prosiłaś bym się przedstawił, więc postanowiłem w końcu spełnić twoją prośbę.

- Yhm, nie sądzę że jesteś człowiekiem który wpada na miłe pogawędki
i który spełnia prośby - odrzekła - O czym chcesz porozmawiać?

- Zawsze spełniam swoje obietnice. - poprawił, przeszywając ją pustym spojrzeniem. - Przed nami dosyć ciężkie dni. Przyszedłem tutaj aby prosić was o odrobinę rozsądku. Jeśli zrobicie to, o co was prosimy, wkrótce pozwolimy wam wrócić na plażę.

- Słucham - powiedziała krótko patrząc cały czas mu prosto w oczy

- W najbliższym czasie jedynie o co was proszę to spokój. Wszelkie doniesienia o jakichkolwiek ucieczkach, bądź nonsensownych wymysłach naprawdę niepotrzebnie zmuszą nas do podjęcia odpowiednich kroków w celu interwencji. Po prostu zróbmy to, co do nas należy... I rozejdźmy się w swoje strony.

- Chcę się widzieć z Lynn, w końcu tylko po to wyruszyłam z plaży
- nie wiedziała czy wspominać o bunkrze, zastanawiała się czy On o nim wie.

- Być może będę w stanie spełnić twoją prośbę, Ateno. Ale jeszcze nie teraz. - odszedł kawałek od krat. - Między nami mówiąc Lynette ma się dobrze. Ma dach nad głową i robię wszystko co w mojej mocy, by była wśród nas szczęśliwa. Wkrótce sama ci to powie. - odwrócił się w stronę kobiety. - Nigdy nie zrobiłbym jej krzywdy. Przemowa o tym, że jej życie wisi na włosku to był blef. Nie widziałem po prostu innego sposobu na wywabienie was z obozu.

Nie wierzyła mu
- Jeśli czułaby się tu dobrze, już dawno bym się z nią widziała - powiedziała
stanowczo - A jeśli nie zgadzasz się na to, znaczy że nie jest tak jak mówisz.

- Wierzysz mi, czy nie... Nie ma to dla mnie większego znaczenia. - wzruszył ramionami. - Powiedziałem ci to jedynie z własnej woli.