Baraki - wioska Innych

Lynn stała przy oknie w sypialni i patrzyła przed siebie rozmyślając o czekającym ją spotkaniu z Innymi. Usłyszała pukanie do drzwi.
- Wejdź Ben - krzyknęła , przechodząc do salonu.

Na dźwięk słów Lynette, Ben pchnął drzwi przed siebie i wszedł do środka.
- Witam ponownie. - rzucił z uśmiechem. - Mamy jeszcze trochę czasu, więc nie musisz się spieszyć, jeśli masz coś jeszcze do zrobienia. - dodał.

- Możemy już iść - powiedział lekko zdenerwowana, bała się reakcji Innych na jej osobę.

- W porządku. - powiedział i wyszedł na zewnątrz.
Poczekał aż dziewczyna zamknie drzwi na klucz.
- Tędy, Lynn. - skierował się na zachód. - Lubisz czytać?

- Bardzo - odpowiedziała - odkąd nauczyłam się czytać pochłaniałam słowo pisane. Ostatnio jednak nie miała na to zbyt wiele czasu.

- Będziesz miała szansę, żeby to nadrobić.
Kiedy doszli do wybranego domu, Ben otworzył drzwi i puścił Lynette przodem. W środku siedziało 8 osób. Jedną z nich była Juliet, która obdarzyła gościa tym samym ciepłym uśmiechem, co rano. Pozostałe osoby wstały ze swoich siedzeń. Jedna po drugiej podchodziły do Lynn, by uściskać jej dłoń:
- Matt... Jesteś ładniejsza niż na zdjęciu.
- Sara. Cieszę się, że przyszłaś.
- Sam. Koło mnie jest jedno wolne krzesło.
- Samantha. Mam nadzieję, że ci się spodoba.
- Stella. Upiekłam na dzisiaj bardzo dobre ciasto. Częstuj się.
- John. Ben dużo mi o tobie opowiadał.
- A mnie już znasz. - obwieściła Juliet, stojąca w tyle grupy.

Lynn witała sie z każdym po kolei starając się zapamiętać ich imiona.
- Miło mi was poznać - uśmiechnęła się do nowych znajomych.

Kiedy wszyscy się przywitali, zajęli miejsca do koła okrągłego, dębowego stołu. Sam podał Lynn krzesło i z uśmiechem puścił jej oko. Stella postawiła przed gościem talerz ze sporym kawałkiem ciasta, po czym nalała jej do szklanki zimnego, pomarańczowego soku.
Gospodarzem dzisiejszego spotkania była Juliet. Wszyscy z uwagą słuchali jej recenzji omawianej książki. Kiedy skończyła, pozostali włączyli się do dyskusji. Całość spotkania trwała jakieś półtora godziny. Po zakończeniu debaty zapanowała bardzo luźna atmosfera. Członkowie klubu byli życzliwi dla Lynn. Każdy opowiedział kilka słów o sobie. Następnie wszyscy z zainteresowaniem słuchali tego, co ma do powiedzenia sama Lynette. Ben rzadko udzielał się w konwersacji.

Lynn była przyjemnie zaskoczona życzliwą atmosferą panującą na spotkaniu. Wszyscy byli dla niej bardzo myli i nikt nie traktował jej jak wroga, czego się spodziewała.

Będąc tutaj zapomina się, ze znajdujemy się w środku dżungli, a nie na miłym osiedlu na przedmieściach.

- Pochodzę z San Francisco - powiedział, gdy przyszła jej kolej - przed katastrofą studiowałam archeologię.

Ciekawe czy oni wszyscy wiedzą o mnie równie dużo co Ben...

Po kolejnych kilkudziesięciu minutach rozmowy, członkowie klubu w końcu zaczęli rozchodzić się do domów.
- Na razie, Lynn. - rzucił Sam, klepiąc ją po ramieniu. - Tamten dom jest mój... - szepnął.
- Nie podrywaj gościa, Sam! - zawołała z kuchni Stella.
Ben wyszedł na zewnątrz i zatrzymał się, czekając na Lynette.

Zaśmiał się słysząc słowa Stelli.
- Nie bądź zazdrosna Stello - zażartowała i pożegnała się z nią i z pozostałymi.
Gdy wyszła dostrzegła, ze przed domem czeka Ben.
Podeszła do niego.
- Miałeś rację. To mili ludzie...

- Z czasem poznasz pozostałych. - powiedział. - Nie chciałem mówić tego na głos, ale... Stella trochę przesłodziła ciasto. - uśmiechnął się.

- Trochę słodyczy nie zaszkodzi - uśmiechnęła się z ulgą. Gdy Ben zawiesił na chwilę głos myślała, ze coś się stało.

- Jeśli chcesz, możesz potem przyjść do mnie po kilka ciekawych książek. Klub książkowy spotyka się co tydzień o tej samej porze. - poinformował, ruszając powoli przed siebie. - Mam nadzieję, że ci się podobało.

Gdy Lynn odwróciła się, żeby wrócić do domu wpadał na nią ciemnowłosa, zdenerwowana dziewczyna. Obie się przewróciły. Brunetka zaczęła przepraszać Lynette i podała jej rękę pomagając wstać.
- Nic sie nie stało. Spokojnie - odpowiedziała przyjmując pomoc i wstając - Jestem Lynn, a ty?
Spojrzała uważnie na nastolatkę. Kogoś jej przypominała.