Baraki - wioska Innych

Lynn w końcu dostrzegła Annę wśród mieszkańców wioski. Zobaczyła jak Tom prowadzi ją do jakiegoś budynku. Tam miał się zapewne odbyć sąd. Gdy Anna spojrzała na dziewczynę ta uśmiechnęła się do niej, chcąc jej dodać otuchy.

Dostrzegł w oddali Annę, udającą się do pokoju przesłuchań. Poświęcił jej jedynie krótkie spojrzenie.

Gdy tłum zaczął się rozchodzić dostrzegła siedzącego na ławce przed swoim domem. Wydawał się obojętny na panujące wokół niego napięcie i zamieszanie. Podeszła do niego.
- Dzień dobry, Ben.

- Cześć, Lynn. - uśmiechnął się do dziewczyny i odłożył na bok pusty kubek po kawie.

- Anna wróciła. Tak jak przewidywałam - stwierdziła krótko - Na czym polega ten wasz sąd? - spytała zaniepokojona.

Magnus przez kilka dni siedział w swoim domu, nie robiąc właściwie nic. Budził się rankiem, aby coś zjeść i stwierdzić że nie ma dla niego zajęć. Szedł wtedy znów spać i budził się tylko na posiłki. Nagle stwierdził, że może odwiedzi Mikhaiła, dawno u niego nie był.
[stacja płomień]

- Sąd? - zastanowił się. - Nie nazwałbym tego sądem, Lynn. Usiądź, proszę. - wskazał dziewczynie wolne miejsce obok siebie. - Nasza wioska, tak jak tysiące innych wiosek na świecie, ma swojego 'szeryfa'. Isabel przesłucha Annę i zdecyduje co z nią zrobić. - dodał.

Skorzystała z propozycji Bena i usiadła obok niego.
- Co to znaczy: "zdecydują, co z nią zrobić?" Wyrzucicie ją z wioski? Przecież ona uciekła od rozbitków. Już nie ma dokąd wracać.

- Waga naszej osady jej zbyt wielka, by uwierzyć jej na słowo, Lynette. - wyjaśnił. - Anna nigdy nie była jedną z nas. Jej profesją jest szpiegowanie.

- Ja tez nie jestem jedną z was. Skąd masz pewność, że Anna nie przekazał mi dziś w nocy wiadomości od rozbitków z planem ataku na wioskę? - zapytała czekając na reakcję mężczyzny. Sama do końca nie wiedział dlaczego tak powiedziała.

Spojrzał na nią obojętnie:
- Ponieważ gdyby tak było, już dawno wykradłabyś dziecko i była z nim daleko od baraków. Nie chciałabyś, aby było tutaj, kiedy poleje się krew.

Znowu ją zaskoczył. W duchu przyznał mu rację, ale nic nie odpowiedział na jego słowa.
- Ciesze się, że już czujesz się lepiej - rzuciła i pożegnała się z nim.
Poszła do domu Juliet i odwiedziła Aarona, potem wróciła do siebie i zabrała się za przygotowanie śniadania.

Kiedy Lynn odeszła, nie ruszył się z miejsca. Odprowadził ją wzrokiem i oparł się o oparcie ławki.

Anna bardzo szybko wybiegła z pomieszczenia, zatrzymała się przy dużym drzewie i padła na trawę,aby ochłonąć.

Lynn kręciła sie po domu bez celu rozmyślając o ostatnich wydarzeniach. Wreszcie wzięła książkę, którą wczoraj zaczęła czytać i udała się z nią na ławkę przed swoim domem.