Wyprawa

-Kim jesteście?- powiedział spokojnie Ryan do Megan i Ann.
Musimy się stąd jakoś wydostać!

Wyprostowała się i odwróciła w stronę klęczącego mężczyzny.
-'Kim jesteście.' - Powtórzyła, prychając przy tym ironicznie. -Jesteśmy ludźmi, Rayan. - Odparła znudzonym tonem.

-'Ludźmi'? Śmiem w to wątpić! Dlaczego nas porwaliście?- odpowiedział jednocześnie pytając.

Bez słowa znowu wbiła wzrok w morze. Czuła się coraz gorzej. Choroba morska nie pozwoliła o sobie zapomnieć. Zacisnęła mocniej palce na barierce.
-Zamknij się. - Mruknęła, zwracając się do mężczyzny.

- Choroba morska? - Rzuciła Anna stojąc tyłem do Megan. Znów usiadła na podłodze i wyciągnęła szkicownik.

Zrobił kilka kroków w lewo i usiadł na ławce, wkładając drewnianą lalkę do plecaka.

Po kilkunastu minutach podróży łódź dopłynęła do celu.
Wszyscy opuścili pokład.
- Pójdę zająć się Mathewem. Poradzicie sobie z nimi, Ben?
Linus skinął głową:
- Ann, Megan... - odwrócił się do kobiet. - Zaprowadzimy ich do klatek.

[Klatki]

-Art czy to tutaj ?-spytał wychodząc na piasek

- To teraz dokąd? Nie widziałem jak odpływali.
Rzek

-KU***-krzyknął i rzucił plecakiem o ziemię.Nie spodziewał się czegoś takiego.Ślady urywały się wprost nad wodą.Nie było żadnych pozostałości po porwaniu.Zaczął się rozglądać wokół,jednak widział jedynie bezkresny ocean.

Rozejrzał sie i wszedł na przystań. Nie wiedział co powiedzieć. W końcu podchodząc do Arta głośno wypowiedział przez zęby:
-Dlaczego dopiero teraz dowiaduję się że oni odpłynęli...opuścili wyspę!
-Przez cały czas byłem przekonany że więżą ich tutaj!

Co teraz,co teraz.?Czy owinnyśmy wracać,czy też rozejrzeć się trochę.-zastanawiał się.Czekał aż ktoś coś zaproponuje.Sam był jednak za tym by się trochę rozejrzeć.

-Rozejrzyjmy się tu trochę. Myślę że jednak jakieś ślady mogły pozostać.- powiedział Michael.

-Ślady ?.Na wodzie nie pozostawia się żadnych śladów-odpowiedział zgryźliwie jednak pochwili dodał-Ale jestem za tym by się trochę rozejrzeć

Spojrzał na Sayida.
- No bo...nikt się o to mnie nie pytał. Chcieliście wiedzieć drogę a nie czy oni tam nadal są.
Odrzekł patrząc się na niego ze śmiechem w oczach.