Baraki - wioska Innych

- Twoim priorytetowym zadaniem jest... - przerwał na chwilę, gdy poczuł przypływ bólu. - Twoim priorytetowym zadaniem jest wstawienie się u mnie za kilka dni i powiedzenie mi, że nie żałujesz decyzji, jaką podjęłaś w Stacji. - uśmiechnął się do niej. Nie był pewien, czy ból pozwolił, by ten uśmiech wyglądał wystarczająco naturalnie.

- Ben dobrze sie czujesz? - zapytała teraz już naprawdę zaniepokojona.

- Tak, Lynn. - kolejny atak. - A czemu pytasz?

- Przecież widzę, że coś jest nie tak. Zawołać kogoś? - zapytała zdezorientowana

- To tylko skurcz, Lynette. Zaraz minie. Nie powodu, żeby się... niepokoić. - odparł cicho.

- Na pewno? Skoro tak mówisz - odpowiedział, ale nadal uważnie wpatrywała się w Bena

- Wybacz, Lynn... Jeśli pozwolisz, pójdę się położyć. - bardzo powoli podniósł się z ławki, podpierając się o ścianę drżącą ręką. - Porozmawiamy jutro rano.

- Nie ma sprawy, Ben - podniosła się z ławki i otworzyła mu drzwi - wracaj do zdrowia.
Poczekała, aż wejdzie do domu i wróciła do siebie.

Na drżących nogach wszedł do swojego pokoju i bez sił padł na łóżko.
Oddychał bardzo ciężko i powoli.
Co się dzieje? Nigdy nie było aż TAK źle...
Sufit, na który patrzył, zaczynał się rozmazywać...
Ciemność...

Kiedy noc dobiegała ku końcowi, nie było śladu po wczorajszej burzy. Zapowiadał się słoneczny dzień.

Dzień: 16

Lynette: 160XP
Ben: 140XP

Otworzył oczy i gwałtownie zerwał się z łóżka. Był cały spocony i odrętwiały. Otarł czoło i udał się do łazienki, by doprowadzić się do porządku. Z każdym dniem jego kondycja słabła coraz bardziej... Czuł, jak uchodzi z niego życie.

-1PŻ

Zaraz po przebudzeniu postanowiła wrócić do starcy nawyków i udała się na poranne bieganie. Jej myśli krążyły wokół Bena. Martwiał się jego wczorajszym stanem.
Wyszła z domu i udała się w okolice wioski. Po drodze spotkała kilku znajomych i przywitała się z nimi.

Zaraz po śniadaniu zabrał się za odkurzanie mieszkania. Kiedy skończył usiadł przy stole w salonie i oparł głowę na rękach, wpatrując się w kominek.
Przypomniał sobie rozmowę z Lynette. Miał nadzieję, że nie wzięła sobie do serca jego wczorajszego stanu... Jeszcze za wcześnie by dowiedziała się o chorobie.
- Ogarnęłam trochę w kuchni i swoim pokoju! Wychodzę, tato! - usłyszał w korytarzu głos Alex.

Lynette spędziła kilka godzin na luźnych rozmowach z ludźmi z osady. Nie dowiedziała się niczego nowego - za to poznała nowych znajomych.
Nadeszło południe...

Ben: 130XP
Lynette: 100XP

Wolnym krokiem przemierzał plac baraków, trzymając w ręku teczkę z nowymi aktami, którą dostarczył mu Tom.
Na miejscu bólu pojawiło się ogromne zmęczenie, jednak Linus nie mógł sobie pozwolić na odpoczynek. Rak nie zoperuje się sam...